ارز و رمزارز چیست؟

رمزارز ملی چیست؟ + آموزش، زمان عرضه ریال کوین و قیمت ارز دیجیتال ایران

ریال کوین رمز ارز دیجیتال ایران است؛ ارزهای دیجیتال با پروتکل‌های رمزگذاری‌شده و با هدف‌ کاهش تقلب و ممانعت از جعل و کلاه‌برداری ارزی طراحی می‌شوند.

به گزارش ایمنا, رمز ارزها از پروتکل‌های رمز گرافیکی و یا کدهای فوق‌العاده پیچیده برای رمزگذاری دیتاهای حساس و انتقال آن‌ها استفاده می‌کنند تا معاملات امنی را فراهم کنند. توسعه‌دهندگان رمز ارزها این پروتکل‌ها را بر پایه اصول پیچیده ریاضیات و مهندسی کامپیوتر بنا کرده‌اند که آن‌ها را غیرقابل نفوذ می‌کند. این پروتکل‌ها همچنین هویت افراد استفاده کننده از رمز ارزها را مخفی نگه می‌دارد و ردیابی و پیدا کردن آن‌ها را برای هر کسی و هر دولتی دشوار می‌کند.

رمز ارز چیست؟

رمز ارزها برای کنترل شدن غیر متمرکز خود شناخته می‌شوند. این به آن معناست که تمام فعالیت‌ها و ارزش‌های این بازار توسط همان کدهای پیچیده کنترل و ارزیابی می‌شوند و بانک‌ها و یا مقامات دولت‌ها کنترلی روی آن‌ها ندارند. ارزهای دیجیتال امکان معامله شدن توسط ارزهای واقعی را نیز دارا می‌باشند و شما می‌توانید در بعضی از مارکت های خاص و صرافی‌های شناخته شده، مانند بایننس (Binance)، ارزهای دیجیتال خود را با دلار، پوند، یورو و ارز و رمزارز چیست؟ غیره جایگزین کنید.

ویژگی‌های رمز ارزها

دیجیتالی بودن: رمز ارزها فقط به صورت دیجیتالی و بر روی کامپیوترها وجود دارند. هیچ سکه یا اسکناسی در کار نیست. هیچ پولی به عنوان پشتوانه در بانک‌های مختلف مثل بانک مرکزی برای رمز ارزها وجود ندارد.

غیر متمرکز: رمز ارزها سرور مرکزی ندارند. آن‌ها معمولاً در میان شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده‌اند. شبکه‌هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه‌های غیر متمرکز نامیده می‌شوند.

همتا به همتا: رمز ارزها به صورت آنلاین از یک شخص به شخص دیگر منتقل می‌شوند. کاربران رمز ارز از طریق بانک، پی‌پال (PayPal) یا فیسبوک با هم در ارتباط نیستند. آن‌ها بدون واسطه با یکدیگر داد و ستد دارند. در دنیای پول فیات، بانک‌ها، پی‌پال و فیسبوک به عنوان اشخاص ثالث معتمد شناخته می‌شوند. اما در دنیای رمز ارزها هیچ شخص ثالث معتمدی وجود ندارد.

نام مستعار: این مورد یعنی برای استفاده از رمز ارزها یا به تملک درآوردن آن‌ها لازم نیست حتماً اطلاعات شخصی خود را ارائه کنید . شما می‌توانید با یک نام مستعار و به صورت ناشناس به معامله رمز ارزها بپردازید.

بدون نیاز به اعتماد: عدم وجود اشخاص ثالث معتمد به معنای این است که برای استفاده از سیستم لازم نیست لزوماً به شخص یا سازمان دیگری برای نظارت و کنترل دارایی خود اعتماد کنید. کاربران در همه حال کنترل کامل پول و اطلاعات خود را در اختیار دارند.

رمزنگاری شده: هر کاربر کد ویژه‌ای دارد که از دسترسی سایر کاربران به اطلاعات او جلوگیری می‌کند. به این عمل رمزنگاری گفته می‌شود و هک کردن آن تقریباً غیرممکن است. این‌جاست که بخش Crypto از اصطلاح Cryptocurrency وارد بازی می‌شود. Crypto به معنای رمزنگاری شده و مخفی شده است. وقتی اطلاعات از طریق رمزنگاری مخفی می‌شود، اصطلاحاً می‌گویند اطلاعات رمزنگاری شده است.

جهانی: هر کشور ارز مخصوص به خودش دارد که به آن ارز فیات می‌گویند. انتقال ارزهای فیات در سطح جهانی کار دشواری است. رمز ارزها را به راحتی می‌توان به سراسر جهان ارسال کرد. ارزهای رمزنگاری شده به ارزهای بدون مرز موسوم‌اند.

تاریخچه رمز ارزها

ارزهای دیجیتال مدت‌ها قبل از اینکه اولین ارز مجازی به وجود بیاید، به عنوان یک ساختار تئوریک وجود داشت تا بتواند جایگزینی برای مدل فعلی مبادلات و پول‌های رایج بشود. در اوایل دهه ۸۰ میلادی یک رمزنگار آمریکایی با نام دیوید چاووم (David Chaum) الگوریتمی را با نام کور به کور (Blinding) طراحی کرد که در رمزگذاری مدرن وب امروزی نیز به عنوان هسته مرکزی به کار گرفته می‌شود. این الگوریتم فضایی امن و غیرقابل ردگیری برای انتقال پول بین دو طرف معامله را فراهم می‌کرد و یک پول الکترونیکی با نام پول کور به کور (Blinded Money) برای انتقالات استفاده می‌شد. در اواخر دهه ۸۰ چاووم به هلند نقل مکان کرد و سعی ارز و رمزارز چیست؟ در تجاری سازی بلایندینگ مانی داشت و شرکتی با نام دیجی کش (DigiCash) را در آنجا تأسیس نمود و واحدهای پولی را بر پایه الگوریتم طراحی شده خودش به کار می‌گرفت.

ارز دیجیتال ملی

ریال دیجیتال به درخواست بانک مرکزی توسط شرکت خدمات انفورماتیک طراحی شده تا در راستای توسعه خدمات نظام بانکی کشور و استفاده از فناوری‌های نوین به کار گرفته شود.

ریال کوین

این رمز ارز در بستری غیرمتمرکز و توزیع شده و بدون نیاز به کنترل نهادی واسط، عرضه و تبادل خواهد شد. ارز ملی با هدف سنجش امکانات و قابلیت‌های تکنولوژی بلاک چین و ارزهای دیجیتال و توسعه خدمات مالی و پرداخت‌های بانکی در سطوح بین بانکی و بانکداری خرد ارائه خواهد شد.

رمز ارز ملی در مرحله آزمایش

در واقع رمز ارز ملی یکی از کاربردهای زنجیره بلوک شبکه بانکی طراحی شده توسط شرکت خدمات انفورماتیک است. که در حال حاضر در مرحله آزمایشی قرار داشته و در صورت تأیید بانک مرکزی در سیستم بانکی استفاده خواهد شد که ابتدا و در فاز اول پروژه زیرساخت بلاک چین بانکی و ارز دیجیتال ملی را در اختیار بانک‌های تجاری کشور قرار داده و از آن به عنوان توکن و ابزاری جهت پرداخت در تبادلات و تسویه بانکی استفاده خواهد شد.

هریک واحد رمزارز ملی یک ریال

پشتوانه این ارز دیجیتال ریال است و در واقع به ازای هر واحد ارز ملی معادل ریال آن در حساب بانک مرکزی بلوکه خواهد ماند و صدور آن نقدینگی جدید خلف نخواهد کرد و از طرفی با صدور این رمز از در بلاک چین خصوصی این رمز ارز امکان استخراج نیز نخواهد داشت.

ویژگی‌های ارز دیجیتال ملی در مقایسه با ارزهای رایج

ارز دیجیتال ملی	ارزهای دیجیتال رایج در دنیا
متمرکز است	غیر متمرکز است
به پشتوانه ریال فعالیت می‌کند	به پشتوانه پردازش توسط کاربران فعالیت می‌کند
صدور و توزیع توسط بانک مرکزی	غیر حاکمیتی بودن و آزادی کاربر
از کاربران هزینه دریافت می‌شود	برای کاربران هزینه ندارد
دسترسی و شفافیت فقط برای بانک مرکزی	شفافیت برای تمامی کاربران
تنها قابل استفاده در ایران	قابلیت نقد شدن در اکثر کشورها

فواید رمز ارز ملی برای ایران چیست؟

اکثر کشورها به دنبال رمز پول ملی ( رمز ارز ملی) هستند، سایر رمز ارزها در جامعه جهانی با نام رمز دارایی شناخته شده‌اند. کشور چین جز اولین کشورهایی بود که از رمز ارز ملی رونمایی کرد و قصد دارد، در بحث شانگهای و جاده ابریشم یوان دیجیتال را جا بی اندازد. اگر ایران رمز پول ملی را فعال کند، استفاده‌های خوبی برای کشور خواهد داشت و بانک مرکزی می‌تواند، از افراد رمز دارایی‌هایی مثل بیت کوین، اتریوم و… را دریافت کند و به رمز پول ملی یا ریال دیجیتال تبدیل کند. در نهایت بیت کوین یا هر کوین دیگر به عنوان ذخیره ملی رمز دارایی، در کشور می‌ماند.

رمز ارزها در جوامع بین‌الملل

به طور مثال زمانی که قصد خرید کالایی از کشور چین را داریم، این رمز دارایی ملی به یوان دیجیتال تبدیل می‌شود و در مبادلات تجاری به کار می‌رود. چین و خیلی از کشورهای دیگر رمز ارز ملی را قبول می‌کنند.

ارز دیجیتال چیست؟

تا به حال شاید حداقل یکبار نام بیت‌کوین را شنیده باشید یا یک آشنایی جزئی «یا کلی‌تر» با آن داشته باشید، اما دنیای ارزهای دیجیتال به بیت‌کوین خلاصه نمی‌شود و هزاران ارز دیگر که هر کدام با اهدافی مختلف ساخته می‌شوند را در بر می‌گیرد، در این محتوای جذاب از صرافی رمزارز بیتامون خواهیم گفت که ارز دیجیتال «رمزارز» چیست، چه کاربردی دارد و چه تفاوتی با اسکناس‌ها دارد، همچنین بعضی از بهترین ارزهای دیجیتال فعلی را نام خواهیم برد و توضیح خواهیم داد که چگونه باید رمزارز را بخرید، پس در ادامه این نوشتار با ما همراه باشید زیرا قرار است مطالب مفیدی را با هم بخوانیم.

ارز دیجیتال چیست؟

یا پول دیجیتال یا رمزارز یا کریپتو کارنسی (Cryptocurrency) ارزهای رمزنگاری شده هستند، این ارزها، برای اهداف مختلفی ساخته شده‌اند و هر کدام نقشه راه متفاوتی دارند.
• ارزهای دیجیتال عموماً سه خاصیت مهم شفافیت، تغییرناپذیر بودن و غیرمتمرکز بودن را دارند لذا از فضای بلاک‌چینی پیروی می‌کنند.
• هر ارز دیجیتال بدون دخالت دست و با هدف خاصی ساخته می‌شود، اکثر ارزهای موفق حوزه بلاک‌چین شبکه خاص، پشتوانه قوی و تیمی مبتکر و هوشمند را دارند.
• بسیاری اولین ارزدیجیتال به وجود آمده را بیت‌کوین می‌دانند. این ارز در سال 2008 اولین وایت پیپر رسمی خود را منتشر کرد و در سال 2009 اولین بیت‌کوین استخراج شد، لذا سابقه ارزهای دیجیتال تقریباً 12 سال است.
• بعد از بیت‌کوین رمزارزهای زیاد دیگری با اهداف مختلف به وجود آمدند؛ به‌طوریکه در حال حاضر سایت کوین‌مارکت‌کپ حدود 10 هزار رمزارز مختلف را ثبت کرده است.
• تمامی ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین قابلیت استخراج کردن یا ماینینگ را دارند، جز چند ارز محدود که از قبل استخراج شده و در فضای بلاک‌چین هستند.

رمزنگاری چیست؟

واژه “رمزنگاری” در کریپتوکارنسی به رمزنگاری پیچیده‌ای گفته می‌شود که امکان ساخت و پردازش رمزارزها و معاملات آن‌ها را در سیستم‌های غیرمتمرکز فراهم می‌کند. رمزارزها عموماً به‌گونه‌ای طراحی و تولید می‌شوند که از کنترل دولت‌ها و نهاد ها دور باشند. ارزهای رمزنگاری شده که از بیت‌کوین الگو گرفته‌اند، در کل ” آلت‌کوین”ها و در برخی موارد “شت‌کوین” نامیده می‌شوند و بیشتر سعی کرده‌اند خود را به عنوان نسخه‌های به‌روز شده و یا بهبود یافته “BTC” معرفی کنند. ارزهایی که بعد از بیت‌کوین به وجود آمده‌اند ممکن است ویژگی‌هایی داشته باشند که بیت‌کوین آن‌ها را ندارد.

تفاوت ارزهای دیجیتال با پول‌های فیات (پول‌های کاغذی)

دلار آمریکا و یورو نمونه‌هایی از ارزهای فیات یا سنتی هستند. همچنین اسکناس‌ها و سکه‌های چاپ شده توسط دولتها، که ارزش آنها بستگی به سیاست اقتصادی و قدرت اقتصاد یک کشور دارد. اصطلاح (fiat) از کلمه لاتین به معنی ” let it be done” گرفته شده است.

ارزهای دیجیتال ویژگی‌های منحصر به فردی دارند که آن‌ها از پول‌های معمولی متمایز می‌کند. «البته استثنا وجود دارد». در ادامه برخی از این ویژگی‌ها را باهم می‌خوانیم:

اولین ویژگی متمایز کننده این دو “پشتوانه” است؛ تمام پول‌های فیات پشتوانه دارند اما ارزهای دیجیتال اغلب بدون پشتوانه خلق می‌شوند:

به عنوان مثال؛ دلار ارزش خود را از طریق دولت آمریکا به عنوان یک قدرت اقتصادی جهانی حفظ می‌کند. بیشتر کالاها، از نفت گرفته تا طلا، با دلار معامله می‌شوند و به پول آمریکا اصطلاحاً ذخیره گفته می‌شود. «اکثر بانک‌های مرکزی کشورها مقادیر قابل توجهی دلار در اختیار دارند». به طور مشابه، قدرت اقتصاد اروپا می‌تواند ارزش یورو را افزایش دهد است، که دومین ارز ذخیره رایج است.

علاوه بر اسکناس‌های کاغذی، بیشتر عرضه پول فیات به صورت الکترونیکی ایجاد می‌شود، یا توسط بانک‌های مرکزی که بعداً به بانک‌های اصلی واریز می‌شود یا توسط خود بانک‌ها در قالب وام به دولت‌ها، مشاغل و مصرف کنندگان ایجاد می‌شود.

از سوی دیگر، ارزهای رمزنگاری شده خصوصی هستند و مستقل از دولت‌ها فعالیت می‌کنند. بیت‌کوین، معروف‌ترین نمونه، در سال 2009 در بحران مالی در بحبوحه نگرانی از ثبات سیستم مالی جهانی ظاهر شد و به دلیل ترس از بی ثباتی سیاسی و بدهی‌های زیاد دولتها، به سرعت مورد استقبال قرار گرفت. در حال حاضر بیش از 10000 ارز رمزنگاری شده در بازار به ارزش بیش از 2 تا 3 تریلیون دلار وجود دارد.

تراکنش‌های بیت‌کوین با استفاده از فناوری بلاک‌چین که «به یک سرور متصل نیست، بلکه به شبکه جهانی رایانه‌ها متصل است» به صورت دیجیتالی تأیید می‌شود.

دومین ویژگی متمایز کننده، سبک تراکنشات پول‌های فیات و ارزهای دیجیتال هست.

تراکنشات ارزهای دیجیتال غیر قابل برگشت هستند «یعنی اگر تراکنشی در سیستم بلاک‌چین ثبت شود، شخص فرستنده و هیچ نهادی نمی‌تواند آن پول را برگرداند به‌جز گیرنده که در صورت تمایل می‌تواند آن را برگرداند»، در سیستم پول‌های فیات این گونه نیست یعنی اگر پولی از بانک انتقال داده شود یا حتی خود فرستنده اشتباهاً پول را واریز کند، از طریق بانک قابل پیگیری و برگرداندن است.

سومین ویژگی ارزهای دیجیتال مخفی کردن هویت فرستنده و گیرنده است.

در حالی که آدرس‌های کیف پول‌های فرستنده و گیرنده می‌تواند در دست هر فردی باشد اما هویت آنها مشخص این، دقیقاً برخلاف نظام بانکداری که با شماره حساب یا شماره کارت هویت افراد شناسایی می‌شود «این ویژگی گاها به نفع ارزهای دیجیتال تمام نمی‌شود، زیرا احتمال اینکه تراکنشات اشتباه انجام شوند و وجوه واریز اشتباه به حساب شخص دیگری واریز شود وجود دارد».

چهارمین ویژگی ارزهای دیجیتال فرامرزی بودن آن‌هاست.

بدون در نظر گرفتن مرزهای جغرافیایی رمزارزها می‌توانند از نقطه‌ای به نقطه دیگر جهان انتقال یابد. «در حالی که ممکن است انتقال پول‌های فیات از کشوری به کشور دیگر چندین روز طول بکشد، پول‌های دیجیتالی در چندین دقیقه منتقل می‌شوند، همچنین برای انتقال پول‌های کاغذی به صورت فرامرزی نیاز به رفتن به بانک و گذراندن مراحل اداری است، اما ارزهای دیجیتال با چند کلیک ساده منتقل می‌شوند».

پنجمین ویژگی متمایز کننده ارزهای دیجیتال از پول‌های فیات، امنیت است.

در حالی که پول‌های خود را به بانک‌ها سپرده‌اید بر امنیت آن‌ها هیچ تسلطی ندارید. اما ارزهای دیجیتال در کیف پول‌ها با دو کلید عمومی و خصوصی مدیریت می‌شوند و امنیت آنها بستگی به قدرت مدیریت شما دارد.

ششمین وجه تمایز کننده این دو، انحصاری و عمومی بودن است.

ارزهای دیجیتال به هیچ وجه انحصاری نیستند و شما برای استفاده از ارزی خاص «مثلاً بیت‌کوین یا اتریوم» نیاز به مجوز خاصی ندارید و می‌توانید در هر ساعتی در شبانه روز به صورت دلخواه از شبکه‌های دیجیتالی استفاده کنید.

رمزارز ملی چیست؟ نگاهی تحلیلی به رمزارز ملی!

رمزارز ملی چیست؟ نگاهی تحلیلی به رمزارز ملی! در این مطلب از سایت بازار بیت کوین به بررسی رمزارز ملی می پردازیم، اخیراً ارزهای دیجیتال در جامعه ایران در وضعیت خوبی قرار دارد. به نظمیت رساندن ارزهای دیجیتال در چهارچوب قوانین مربوط به آن ها یک ویژگی مثبت در این زمینه محسوب می شود؛ گرچه این امکان وجود ندارد که ما بتوانیم این قوانین را کامل و بدون نقص برشماریم لذا وجود آن ها از نبودشان بهتر است. این مسأله نشان دهنده ی این است که کشور ایران خواهان استفاده بهینه از این فناوری است. ما قبلاً در مورد رمز ارز ملی توضیحاتی داده ایم، اکنون به دنبال به عمل رساندن آن هستیم همان طور که مدتی پیش رمزارز پیمان با پشتیبانی طلا ارائه شد! اما ما به دنبال این هستیم که ببینیم رمزارز ملی به چه معناست و در واقع چه کمکی می تواند به اقتصاد دولت ایران بکند؟

نکشیدن منت قصاب!

در ابتدا باید ببینیم که چرا باید رمزارز ملی را به جامعه عرضه و نشان دهیم؟ اگر به دنبال این باشیم که ایران مانند سایر کشورهای جهان از این دیدگاه عقب نماند و یک ارز دیجیتال به بازار ارائه دهد بدون شک برای این کار هدفمند عمل نکرده و دلیل قابل قبولی نداریم. تعدادی از کارشناسان این صنعت با توجه به اینکه از بیت کوین و اتریوم در برخی موارد از ارزهای دیجیتال رضایت قابل قبولی داشته اند تصمیم به راه اندازی و عرضه رمزارز ملی کرده و با تبلیغ کردن در این زمینه به مردم در استفاده از رمزارز ملی سفارش می کنند، و این ضرب المثل را مبنای کار خودشان قرار می دهند که وقتی خودمان قادر هستیم چرا منت قصاب را بکشیم؟!

لذا همان طور که گفته شده عدم قبول تحریم های بانکی و ارزی هدف اصلی ارائه رمزار ملی بوده که این کار نیز به اقتصاد ایران کمک می کند. اگر به دنبال این هستید که چگونه این هدف و رمزار ملی در یک سوی و با یکدیگر انجام شوند و آیا پروژه رمزارز ملی بر اساس تفکر برنامه ریزی شده و نه میل و سلیقه برخی افراد سوجو باید با ما همراه شوید.

دیوار گلی به عنوان تکیه گاه!

تصمیم بر این است که رمزارز ملی با پشتیبانی ریال اعلام حضور کند! اینکه ما به یک واحد پولی بی ارزش که هیچ حرفی برای بال و پر دادن به آن نداریم یک فناوری و ارز دیجیتال را پشتیبانی کنیم شاید یک شوخی به نظر بیاید. برای اشخاصی که به دنبال سرمایه گذاری در این زمینه هستند، اگر از واحد ریال به عنوان یک پشتیبان استفاده کنند این طور به نظر خواهد رسید که کار خود را با قدرت اولیه مورد نیاز پیش نخواهند برد که این برای یک ارز دیجیتال یک ویژگی منفی محسوب شده و ممکن است علت عدم استقبال رمزارز ملی شود.

علاوه بر این ما باید به کاربرد ارز دیجیتال پرداخته که طبق توضیحات مسئولین دو فاز دارد: فاز اول آن عبارت است از توکن و ابزار پرداخت برای مبادلات بانک ها با یکدیگر و فاز دوم آن، مبادلات کوچک نقدی یا بانکی بین مردم جامعه. اگر رمزارز ملی را به عنوان استیبل کوین در نظر بگیرید، سرمایه گذار با استناد ارز و رمزارز چیست؟ بر این که برابر ارز دیجیتالی آن ها، ریال موجود است در این صورت ریال می تواند به عنوان پشتیبان، نکته مثبت و قابل قبول این موضوع باشد و می توان رمزارز ملی را خرید و یا سرمایه گذاری کرد. با توجه به این که خصوصیت بارز استیبل کوین ها در ثابت ماندن بهای آن هاست پس اگر استیبل کوین همانند تتر عمل کند امکان ندارد روی آن سرمایه گذاری کرد.

متمرکز یا غیرمتمرکز؟!

می دانیم که ارزهای دیجیتال فی الذات به شکل غیرمتمرکز هستند و هدف برنامه ریزی ارزهای دیجیتال متمرکز با آن ها کاملاً متفاوت اند. با توجه به مدارک گردآوری شده واضح است که رمزارز ملی متمرکز بوده و زیر نظر بانک مرکزی و دولت هدایت و کنترل می شود و بیانگر این است که مردم به طور کامل رمزارز ملی را تحت کنترل خود نداشته و محدودیتی برای مدیریت آن وجود دارد که کاربران ارزهای دیجیتال از این بابت راضی نیستند. زیرا دولت یا نهاد باعث تغییر قیمت این ارزها شده و با این کار فقط شکل ارز را از فیزیکی به دیجیتالی تبدیل کرده و باعث می شوند که کاربران از مزیت های غیرمتمرکزی آن استفاده نکنند. بنابراین برای کنترل و مدیریت این ارز و رمزارز چیست؟ رمزارز باید اصول دقیق تری در دست گرفت.

از پترو عبرت بگیریم!

رمزارز ملی کشور ونزوئلا پترو می باشد که بر مبنای نفت توانایی نجات این کشور از بحران اقتصادی را نداشت. پترو در دامان بلاک چین NEM آغاز و عرضه شد که نتوانست رضایت عموم را بدست آورد. با توجه به گزارشات گردآوری شده، مردم این کشور پترو را به عنوان ارز دیجیتال قبول نداشته و روی آن سرمایه گذاری نمی کنند، هم چنین هیچ نهاد یا مغازه ای از پترو برای روش پرداخت استفاده نمی کنند و حتی آن را تحت عنوان ارز کاربردی نمی شناسند.تا کنون نظرات رئیس جمهور ونزوئلا در این باره مثبت بوده است.

با آگاهی مردم از اینکه این ارز دیجیتالی در پلتفروم صرافی ها وجود ندارد و هیچ گونه کاربردی ندارد، برای به بهبود رساندن پترو هیچ تلاش و فعالیتی صورت نگرفت. با استناد به این موارد می توان نتیجه گرفت که پترو پروژه ای بود که هیچ گاه رنگ موفقیت را به خود ندیده و از طرفی باعث هدر رفتن سرمایه نیز شد.

اکنون اگر رمزارز ملی نمی خواهد که به سرانجام پترو دچار شود باید از آن استفاده کرد و در صرافی های متعددی جز فهرست آن ها باشد. مردم از آن به عنوان وسیله پرداختی قبول کنند و به کار ببرند، بطور کلی امکان استفاده و مبادله آن به وجود آید. اگر به این موارد توجهی نشود بدون شک به عاقبتی همچون پترو گرفتار خواهد شد. اگر کشور ایران بخواهد از رمزارز ملی به عنوان وسیله ای برای شکست تحریم ها استفاده کند، باید رمزارز ملی را معتبر کرده به طوریکه مورد قبول جوامع مختلفی که با ایران وارد معامله شده اند باشد. در این صورت از رمز ارز ملی می توان استفاده کرد و آن را کارساز دانست.

نتیجه گیری

اکنون می توانیم بفهمیم که رمزارز ملی چیست؛ در واقع یک ارز دیجیتالی است که فعل و انفعالاتش در بستر بلاک چین خودش انجام می شود و برای فعالیت های خود از سایر پلتفروم ها از جمله اتریوم و ترون و… استفاده می کند که بیان شده بلاک چین خاص خودش را دارد و قابل استخراج نیست. در روزهای اخیر رمزارز ملی پیمان با پشتیبانی طلا عرضه شد که باعث قدم گذاشتن دولت به این عرصه و کاربرد مزیت های ارز دیجیتال شد.

یک ارز دیجیتالی برای اینکه سرانجام موفقیت آمیزی داشته باشد با چشم پوشی از وطنی یا غیروطنی آن باید عواملی را دارا باشد که به برخی از آن ها در این مقاله اشاره کردیم. بنابراین موفقیت ارزدیجیتال ملی این امکان را داشته که باعث بهبود اقتصاد کشور شده و اگر مردم ایران و یا با این تصور که مردم جهان نیز از آن استفاده کنند می تواند باعث بالارفتن قیمت آن و جبران بی ارزشی ارز و رمزارز چیست؟ ریال شود.

امیدواریم از مطلب ” رمزارز ملی چیست؟ ” بهره برده باشد نظرتان را در این باره با ما درمیان بگذارید.

ارز دیجیتال Serum چیست؟ معرفی رمزارز SRM و صرافی غیرمتمرکز سروم

سروم یا Serum یک صرافی غیرمتمرکز (DEX) ارز های رمزنگاری شده است که ارز دیجیتال آن با نماد SRM در مارکت کریپتوکارنسی شناخته می شود، در ادامه این مقاله شما عزیزان را با این پروژه بیشتر آشنا خواهیم کرد، همراه داتیس نتورک باشید.

ارز دیجیتال سروم یا Serum چیست؟

سروم یا Serum یک صرافی غیرمتمرکز (DEX) ارز های رمزنگاری شده است که ارز دیجیتال آن با نماد SRM در مارکت کریپتوکارنسی شناخته می شود.

سروم یک صرافی غیرمتمرکز (DEX) و یک اکوسیستم است که سرعت بالا و کارمزد کم معاملات را برای امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) به ارمغان می آورد و بر روی زنجیره بلوکی Solana ساخته شده است.

Serum برای از بین بردن آسیب پذیری های موجود در فضای فعلی DeFi ایجاد شده است و ادعا می شود که کاملاً غیرمتمرکز است.

مبادلات در صرافی غیر متمرکز سروم به صورت غیرحضوری با پشتیبانی تجارت بین‌بلاکچینی و بدون نیاز به احراز هویت (KYC) انجام می‌شود.

یکی از مهمترین ویژگی های Serum همین ترید بین زنجیره ای می باشد چون همان طور که می دانیم همه ی ارزهای دیجیتال بر روی بلاک چین اتریوم قرار ندارند و این پروژه بخاطر غیر متمرکز بودن آن به کاربران این امکان را می دهد تا با اختیارخودشان در این پروژه مشارکت کنند.

Serum یک توکن بومی هم دارد که این توکن با نام SRM در بازار جهت مشارکت در امور مدیریت و استیکینگ فعالیت می کند.

این صرافی غیرمتمرکز (DEX) تمام تلاش خودش را می کند تا کاربرانش بتوانند معاملات خود را با بهترین سرعت و در کمترین زمان ممکن انجام دهند.

این پروژه بر روی شبکه Solana سوار است و در بستر اتریوم فعالیت ارز و رمزارز چیست؟ نمی کند و برای خودش سیستمی کاملا مستقل را دارد اما می تواند با اتریوم فعالیت داشته باشد و در بعضی از صرافی ها هم بعنوان یکی از توکن های ERC20 شناخته شده است.

آدرس وب سایت رسمی پروژه:

بنیانگذاران Serum چه کسانی هستند؟

سروم توسط سام بانكمن-فرید (Sam Bankman-Fried) تاسیس شد.

وی همچنین مدیرعامل بورس اوراق بهادار ارز رمزنگاری شده FTX و یکی از بنیانگذاران شرکت تجارت کمی Alameda Research است.

بانكمن فرید همچنین قبلاً به عنوان مدیر توسعه مركز نوع دوستی موثر و تاجر در خیابان جین كار می كرد.

بانكمن فرید از موسسه فناوری ماساچوست فارغ التحصیل لیسانس فیزیك شد.

جمع بندی

در حال حاضر پروژه‌های DeFi با اختلالات زیادی مواجه شده‌اند.

آنها وضع موجود گردش مالی را در اقتصاد رمزارزها به چالش کشیده‌اند و تاکنون بیشتر به کام دلالان عمل کرده‌اند تا سرمایه‌گذاران.

هدف Serum این است که شکاف بین معامله‌گران حرفه‌ای و DeFi را برطرف کند.

پشتیبانی میان‌بلاکچینی، غیرمتمرکز بودن، مقیاس‌پذیری و سایر ویژگی‌های آن می‌تواند به عنوان یک ابزار قوی در اختیار تریدرها و سرمایه‌گذاران رمزارزها قرار گیرد.

با توجه به این ویژگی‌ها، در آینده‌ای نه چندان دور صرافی‌های غیر متمرکز از همتایان متمرکز خود پیشی خواهند گرفت.

با توجه به اطلاعات موجود، ارز دیجیتال Serum یک پروژه بسیار امیدوارکننده DEX و DeFi است. اما فقط در صورت راه‌اندازی کامل می‌توانیم بفهمیم واقعاً توانایی اجرای آن را دارد یا نه!

لیست مطالب وبلاگ

در سال 2008، شخصیتی ناشناس به نام Satoshi Nakamoto کاغذ سفید Bitcoin را منتشر کرد که براساس آثار رمزنگاران برجسته ای مانند دیوید چاوم، نیک سابو و آدام بک ساخته شده بود.

از آن زمان، هزاران ارز دیجیتال ایجاد شده و صنعت رو به رشد جدیدی در حال توسعه است. در حالی که بیشتر تمرکز اغلب به قیمت مربوط می شود، مسائل فلسفی، ایدئولوژیکی و تکنولوژیکی اساسی وجود دارد که ارزهای دیجیتال سعی در حل آنها دارند.

cryptocurrency یک ارز دیجیتال است که از رمزنگاری برای ایمن سازی و تأیید تراکنش های خود استفاده می کند و آنها را در یک ledger غیرمتمرکز و غیرقابل تغییر به نام blockchain ثبت می کند. آنها می توانند به عنوان وسیله مبادله یا ذخیره ارزش مورد استفاده قرار گیرند و در بسیاری از مبادلات در سراسر جهان معامله می شوند.

آنها را می توان به عنوان جایگزینی برای ارزهای ملی استاندارد در نظر گرفت و ارزش دارند و به روشی مشابه در مبادلات مبادله می شوند. با این حال، ارزهای رمزنگاری شده هیچ شکل فیزیکی ندارند که مثلاً بتوانید آن را از ماشین های نقدی خارج کنید و فقط در فضای دیجیتال وجود دارند. «سکه‌ های» ارز دیجیتال را می‌ توان در صرافی‌ های تخصصی ارزهای دیجیتال خریداری، فروخت و به پول فیات تبدیل کرد. صدها صرافی ارزهای دیجیتال از جمله Gemini، Independent Reserve و Coinbase وجود دارد.

ارزهای رمزپایه مستقل از بانک ها عمل می کنند و به عنوان روشی جایگزین برای پرداخت پول نقد و کارت های اعتباری عمل می کنند. به این ترتیب، در کشورهایی که موسسات بانکی در آنها ناپایدار هستند، به طور فزاینده ای محبوب می شود، زیرا مردم ترجیح می دهند کنترل کامل پول خود را در فضای دیجیتال داشته باشند تا اینکه برای ایمن نگه داشتن پول خود به بانک ها متکی باشند. مثال رایج دیگر استفاده از ارزهای رمزنگاری شده برای ارسال پول به خارج از کشور برای جلوگیری از کارمزدهای بزرگ پردازش از سوی بانک ها است.

با این حال، از آنجایی که cryptocurrency هنوز در حال بلوغ هستند، بازارها نسبت به بازارهای استاندارد ارز خارجی بی ثبات تر هستند و بنابراین در حال حاضر ارزهای دیجیتال بیشتر برای مقاصد سرمایه گذاری استفاده می شوند.

تاریخچه مختصری از ارزهای دیجیتال

ارزهای رمزنگاری شده برای اولین بار با انتشار برگه سفید بیت کوین Satoshi Nakamoto در لیست پستی رمزنگاری در سال 2008 ظهور کردند. اگرچه کاملاً فنی بود، اما چشم انداز روشنی از "نسخه کاملاً همتا به همتا از پول نقد الکترونیکی (اجازه می دهد) پرداخت های آنلاین را به تصویر کشید. مستقیماً از یک طرف به طرف دیگر بدون مراجعه به مؤسسه مالی ارسال شود». در سال 2009، این نرم افزار فعال شد.

در نه سال گذشته، بیش از 2500 ارز رمزنگاری شده ظاهر شده است و این تعداد بسته به دیدگاه شما نسبت به cryptocurrency افزایش یا کاهش خواهد یافت. رمز ارزها را می‌ توان به دو دسته تقسیم کرد: ارزهایی که توسط بلاک‌ چین‌ های خودشان پشتیبانی می‌ شوند، مانند Ethereum و Bitcoin ، و آن‌ هایی که بر روی بلاک‌ چین‌ های دیگر ساخته می‌ شوند که به آن توکن نیز می‌ گویند.

بلاک چین – فناوری قدرت بخشیدن به ارزهای دیجیتال

هنگام صحبت در مورد ارزهای دیجیتال و چیستی آنها، درک مفهوم فناوری blockchain بسیار مهم است. blockchain فناوری زیربنایی است که به ارزهای دیجیتال قدرت می دهد. برای ایجاد، به‌ روزرسانی و نگهداری یک ledger غیرمتمرکز و قابل اعتماد از تراکنش‌ هایی که در یک شبکه رخ می‌ دهند، استفاده می‌ شود. این شبکه از گره های مستقل تشکیل شده است که از یک پروتکل رمزنگاری برای اعتبارسنجی تراکنش ها در یک ارز دیجیتال استفاده می کنند.

این پروتکل به گونه‌ ای به دقت پاداش می‌ دهد که تضمین می‌ کند داده‌ های وارد شده به ledger نمی‌ توانند اشتباه باشند یا در معرض تغییرات قرار گیرند. تغییرناپذیر، ایمن و کاملاً شفاف است. فناوری بلاک چین امکان اعتماد به اطلاعات نگهداری شده در آن دفتر را بدون نیاز به اتکا به یک موسسه مرکزی مانند بانک فراهم می کند. بسیاری از تبلیغات پیرامون کریپتوها عمدتاً از این واقعیت ناشی می شود که تقریباً کل اقتصاد ما در واقع به مؤسسات متمرکزی متکی است که اعتماد به کل سیستم را تضمین می کنند.

تحلیلگران به ارزهای دیجیتال نگاه می کنند و در آنها پتانسیل ایجاد انقلاب در صنعت بانکداری و مالی را تشخیص می دهند. با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که این بخش ها برای قرن ها وجود داشته اند. در آن زمان، بانک ها تغییر کرده اند، اما آنها در درجه اول کنترل سرنوشت خود را حفظ کرده اند.

برای این منظور، موسسات مالی بزرگ مشتاق درک ارزهای دیجیتال مبتنی بر بلاک چین بوده اند. آن‌ ها میلیون‌ ها دلار را برای تحقیق و توسعه سرمایه‌ گذاری کرده‌ اند تا فناوری زیربنایی را درک کرده و ادغام کنند، امیدوارند که این به آنها اجازه دهد تا از منحنی جلوتر بمانند.

توکن ها

در حالیکه Ethereum یک ارز دیجیتال مستقل با توکن بومی خود، اتر (ETH) است، توکن‌ های ERC-20 توکن‌ هایی هستند که بدون پلتفرم Ethereum وجود ندارند.

یک توکن صرفاً یک واحد ارزش است که توسط یک سازمان صادر می شود، توسط یک جامعه پذیرفته می شود و توسط یک blockchain موجود پشتیبانی می شود. آن سازمان آن را در یک مدل کسب‌ و کار خاص تنظیم می‌ کند تا با توزیع جوایز بین شرکت‌ کنندگان شبکه‌ اش، تعامل کاربر را تشویق کند. این توکن‌ ها کاربردهای زیادی دارند، اما معمولاً به توکن‌ های امنیتی و توکن‌ های کاربردی تقسیم می‌ شوند.

توکن های امنیتی مشابه سهام شرکت های سنتی هستند زیرا ارزش خود را از یک دارایی خارجی قابل معامله بدست می آورند. یک توکن ابزاری دسترسی به محصول یا خدمات آینده یک شرکت را قبل از تحویل آن اعطا می‌ کند، دقیقاً مانند زمانی که یک کتابفروشی به مشتریان اجازه می‌ دهد کتابی را که هنوز منتشر نشده است، پیش‌ سفارش کنند.

تمایزات مهم

بهترین روش برای تشخیص تفاوت بین یک ارز دیجیتال مستقل و یک توکن این است که این سوال را بپرسیم: آیا این crypto از سایر پلتفرم‌ ها مستقل است یا یک blockchain از قبل از آن پشتیبانی می‌ کند؟

یک ارز دیجیتال مستقل از بلاک چین خود استفاده می کند در حالیکه یک توکن صرفاً یک ارز دیجیتال است که بر روی یک بلاک چین از قبل موجود دیگر ساخته شده است. توکن ها زیرمجموعه ای از همه ارزهای دیجیتال هستند. در فهرست طولانی ارزهای دیجیتال مستقل، تفاوت دیگری نیز وجود دارد. آنها می توانند بلاک چین های مبتنی بر Bitcoin مانند دش یا لایت کوین باشند یا می توانند بلاک چین های بومی خود را مانند ریپل یا Ethereum داشته باشند.

تمام کریپتوهای این دو دسته را می توان سکه های جایگزین نیز نامید. آلت کوین ها نام خود را از جایگزینی برای ارز دیجیتال اصلی یعنی Bitcoin گرفته اند.